Złamania kości udowej
Encyklopedia PWN
elementy szkieletu kręgowców zbudowane z tkanki kostnej;
med. operacyjna metoda leczenia złamań kości długich, najczęściej kości udowej i kości podudzi;
ortopedia
dział medycyny klinicznej i nauka wyodrębniona z chirurgii, zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem wad, zniekształceń i zaburzeń czynności narządu ruchu;
[gr. orthós ‘prosty’, paideía ‘wychowanie’],
med. odchylenie osi odcinków kończyny (np. ramienia w stosunku do przedramienia, uda w stosunku do podudzia) w stosunku do osi symetrii ciała, tak że kąt między odcinkami kończyny staje się mniejszy od 180°;
amer. lekarz, chirurg, ortopeda, traumatolog, pochodzenia norweskiego;